طلاق پدیده ای ست که خواه ناخواه در زندگی برخی از کودکان سایه انداخته و مشکلاتی نظیر افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، افت تحصیلی و... برای آنان ایجاد می کند. بسیاری از والدین با وجود تنش ها و اختلافات شدید تمایل به طلاق ندارند و مهم ترین دلیل شان برای ادامه زندگی،سرنوشت بچه ها می باشد در حالی که زندگی در چنین شرایطی دقیقا سلامت روانی و جسمی همین بچه ها را نشانه می گیرد. با وجود اینکه طلاق پدیده خوبی نیست و والدین باید در جهت حفظ بنیان خانواده نهایت تلاش خود را نمایند اما گاهی شرایط ایجاب می کند به خاطر حفظ امنیت، آرامش و سلامت روانی کودکان به آن تن بدهند. در صورتی که پدر و مادر تصمیم به جدایی گرفتند باید برای به حداقل رساندن تأثیرات منفی آن در فرزندان بکوشند به این صورت که سعی کنند با کمترین درگیری و تنش این اتفاق بیفتد، در حضور فرزندانشان از یکدیگر بدگویی نکنند ، از سرزنش، تحقیر، فحاشی و دعوا بپرهیزند، اجازه بیان آزادنه احساسات را به کودکان بدهند چون قطعا جدایی والدین برای آنان احساسات ناخوشایندی را به همراه خواهد داشت و به زبان ساده و با آرامش برای فرزند خود توضیح دهند که به چه دلیل نتوانستند با هم زندگی کنند مثلا می توان اینطور گفت "ما چون با هم خوشحال نیستیم نمی توانیم با هم زندگی کنیم اما تو را دوست داریم و این اتفاق ممکن است برای خیلی از بچه ها هم بیفتد و بچه ها هیچ نقشی در آن ندارند." بنابراین والدین با رفتار درست می توانند به کودکان جهت پذیرش و سازگاری با شرایط جدید کمک کرده و از وارد شدن آسیب روحی جدی به آنان پیشگیری نمایند.
نویسنده: آمنه اصغری