غلبه بر ترس های اجتماعی و کمرویی اجتماعی

وجود میزان معینی از نگرانیهای اجتماعی در دوران نوجوانی کاملاً طبیعی است .این ترسها در سنین نوجوانی شایع هستند و وقتی ظاهر می شوند که فرد در این مقطع اززندگی، به قدر کفایت از عهده وظایف تکاملی خود بر نیاید.

ترس اجتماعی عبارت است از: ترس شدید از زیر نگاه دیگران بودن ، مورد انتقاد واقع شدن یا ترس از رفتاری که موجب تحقیر و شرمندگی گردد .معمولاً در این شرایط شخص یا از موقعیت ها و فعالیت های اجتماعی به کلی دوری می جوید و یا با تحمل ترس بسیار، آن موقعیت ها را پشت سر می گذارد .افرادی که به ترس های اجتماعی دچارند ، از علائم جسمانی این بیماری و رفتارهای دوری گزین خود در رنج و عذاب هستند .خیلی از نوجوانان به دلیل کمبود عزت نفس،در معرض این خطر جدی قرار دارند که اعتمادبنفس خویش را بیش از حد بر جنبه های عملکردی معین همچون نمرات خوب،ظاهر جذاب،نیروی بدنی و نمادهای منزلتی خاص چون مارک لباس، مالکیت کالاهای تکنولوژیکی و غیره استوار سازند.تلاش نوجوان برای آنکه از طریق انطباق بیش از حد در گروه همسالان خود، تایید و پذیرش اجتماعی را به دست آورد، می تواند مانع از این گردد که اعتمادبنفس مستقلی در او شکل بگیرد.

ترسهای اجتماعی دوران نوجوانی اغلب از این امر ناشی می شوند که نوجوان از انتقاد درباره جنبه های شخصیتی خویش هراس دارد؛ همان جنبه هایی که خود نیز آنها را مسئله دار می داند . ترس های اجتماعی موقتی و گذرا،معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی نسبتاً شایع هستند .این ترس ها از سنین ۱۳ تا ۲۰ سالگی آغاز می شوند و اگر کمی هم زودتر بروزکنند در قالب اختلال هراس یا ترس مکانی هستند . پیدایش ترسهای اجتماعی نباید فقط به عنوان مشکل فردی کودک شناخته شود، آن چنان که در گذشته شایع بود،بلکه این مسئله را باید در پس پرده محیط زندگی اجتماعی کودک و به ویژه در رابطه با شرایط خانوادگی او در نظر گرفت. عوامل مختلفی در این رابطه می توانند نقش داشته باشند؛برای مثال شیوه تربیتی والدین، رابطه کودک با والدین،خشونت و زورگویی پدر، روابط در هم شکسته و جدا از هم والدین.

از چه راههایی می توان بر ترسهای اجتماعی غلبه کرد:

• مواجهه فرد با موقعیت های اجتماعی ترسناک در ترسهای اجتماعی خاص ، جایی که خجالت و کمرویی نقش بزرگی ایفا می کند برای از بین بردن هر نوع رفتار دوری گزین بسیار موثر است .با این شیوه اضطراب انتظار(انتظارات نگران کننده) کاملاً بی مورد و بی اساس می باشد.نوجوان باید هر موقعیت اجتماعی ترسناک را بر اساس اصول غلبه بر ترس تنظیم نماید.
• تمرین اتکابنفس منجر به ایجاد مهارت اجتماعی و پیدایش اعتمادبنفس بیشتر در ترسهای اجتماعی فراگیر می شود .والدین،معلم و مربی می توانند در قالب بازیگر با نوجوان تمرین کنند تا او بداند در موقعیتهای معین چگونه می تواند با اطمینان بیشتری رفتار کند . با این روش، در صورت بروزبرخورد و مشاجره نوجوان با همکلاسی یا معلمش، می توان راه حل موثرتری برای مشکل تدارک دید.
• مربیان پرورشی هم می توانند به نوجوان کمک کنند که الگوی فکری منفی ایجاد کننده و تشدید کننده ترس را تجزیه وتحلیل کند و آن را تغییر دهد .نمونه الگوهای فکری که باید تغییر کنند عبارتند از " هیچ کس توی کلاس مرا دوست ندارد" یا " همه مردم به من نگاه می کنند".

پیشنهادهای زیر جهت غلبه بر کمرویی اجتماعی موثر است: 

• نوجوان تا قسمت انتهایی رستورانی برود و طوری وانمود کند که انگار برای یافتن آشنایی به آنجا آمده است .
• در صف نانوایی از دیگران اجازه بگیرد که چون فقط یک نان می خواهد بخرد، در صف نایستد.
• از افراد رهگذر بخواهد که اسکناسش را برایش خرد کنند.
• آدرس یک خانه یا مسیر مشخصی را در خیابان از رهگذران بپرسد.
• سعی کند از فروشنده مغازه چند درصد تخفیف بگیرد.
• بیاموزد که یک رفتار خجالت آور را بهتر می تواند تحمل کند. به این ترتیب که مثلاً قاشق قهوه را در کافی شاپ روی زمین بیندازدو دوباره تقاضای قاشق دیگری بکند.
• خواسته های مشخص را به طور مستقیم بیان کند؛ حتی وقتی فکر می کند که دیگران ممکن است آن خواسته ها را برآورده نکنند .
• به غریبه ها در وسائل نقلیه عمومی لبخند بزند و سر صحبت را با آنها بازکند.

نویسنده: مژگان شوشتری

https://goo.gl/ZeSMwP

چگونه به نوزادان شیر بدهیم ؟

-وقتی برای اولین بار در اتاق زایمان یا پس از آن نوزاد را در بغل می گیرید، لب های او را روی سینه خود بگذاردی.او طبق غریزه شروع به مکیدن می کند و مراحل جاری شدن شیر به زودی آغازمی شود .

-اگر فکر می کنید نوزاد گیج شده و در پیدا کردن نوک سینه یا ادامه مکیدن مشکل دارد ، نگران نشوید.شیردهی هنری است که نیاز به صبر و تحمل دارد.

- اگر نوزاد شما نارس است ممکن است نتوانید بلافاصله شیردهی راآغازکنید . در این  صورت او شیر مورد نیاز را از طریق لوله یا بطری دریافت خواهد کرد تا زمانی که به اندازه کافی جهت گرفتن سینه قوی شود .

- در هر ۲۴ ساعت باید ۱۲-۸ بار و هربار به مدت ۲۰-۱۵ دقیقهاز هر سینه به نوزاد شیر بدهید .

-اجازه دهید نوزاد تا هنگامی که کاملاً سیر شود شیر بنوشد .

-ماده زردرنگ و غلیظی که در ساعات اولیه ازسینه ترشح میشود و آغوزیا ماگ نام دارد مفیدترین بخش شیر بوده و مصرف آن برای نوزاد ضروری است.

-در هفته های اول ممکن است نوزاد هنگام شیرخوردن به خواب رود و شما ناچارشوید برای اینکه او رابرای ادامه شیرخوردن به حالت نیمه هوشیاری درآورید،کمی او را قلقلک دهید( زیر چانه یا گونه ها را قلقلک دهید)

-اگر بیش از۴ ساعت از آخرین شیرخوردن نوزاد می گذرد و او هنوز خواب است،او را به آرامی بیدار کنید .

-هروقت که نوزادعلائمی دال بر گرسنگی نشان داد باید نسبت به شیردهی او اقدام شود.علائمی مثل هوشیاری و فعالیت، جنباندن دهان و یاگرداندن سر در جست و جوی سینه مادر.توجه داشته باشید که گریه یک علامت دیررس برای گرسنگی است .

- به مرور که نوزاد دوره های هوشیاری طولانی تری را تجربه می کند می توانید ساعات شیردهی را در حدود هر ۳ ساعت یکبار در نظر بگیرید.

-در دوران شیردهی ازمصرف کافئین ، غذاهای تند و ادویه دار و مواد محرکی که وارد شیرشده و باعث آزار نوزاد می شود اجتناب کنید و در حد امکان مایعات بیشتری بنوشید.همچنین ازمصرف مواد بودار مثل سیر، پیاز،انواع کلم و....بپرهیزید زیرا بسیاری از کودکان این بوها را دوست ندارند.

- شیشه شیر را دریکی دو ماه اول هر ۳-۲ ساعت یکبار یا هرزمانی که نوزاد نشان می دهد گرسنه است در اختیارش بگذارید .تا زمانی که کودک به وزن ۵/۴ کیلوگرم برسد، هربارحدود ۸۵-۳۰ سی سی شیر خواهد نوشید.

-قبل از اینکه برای اولین بار بطری ، سرپستانک و حلقه آن را استفاده کنید ، لازم است آنها را حداقل به مدت ۵دقیقه درآب در حال جوشیدن قرار دهید . بعدآنها را روی یک حوله تمیز بگذارید تا خشک شوند. اما از این پس شست و شو در آبگرم همراه با مواد شوینده کفایت می کند.

-هیچ دلیل منطقی برای گرم کردن شیر قبل از اینکه آن را به کودک بدهید وجود ندارد ولی ممکن است کودک شیر گرم را ترجیح بدهد .

-هرگز از دستگاه مکروویو برای گرم کردن بطری حاوی شیرخشک یا حاوی شیر مادر استفاده نکنید زیرا امواج ماکروویو مواد را به صورت غیریکنواخت گرم می کند و ممکن است باعث شکسته شدن مواد مغذی شود.

نویسنده مژگان شوشتری

https://goo.gl/xRbQbk

چگونه به نوجوانان کمک کنیم بدون هیجان و اضطراب سخن بگویند.

زمانی که فرد موقعیتهای خاص صحبت کردن را به عنوان موقعیت هایی سخت یا تهدیدآمیز ارزیابی می کند و امکانات را برای تسلط و غلبه موفقیت آمیز بر آنها کافی نمی داند، ترس از صحبت کردن بروز می یابد .

بسیاری از نوجوانان و بزرگسالان به علت اختلال در گویایی نمی توانند نشان دهند که در درونشان چه می گذرد.آنها برای معرفی خویش از لحاظ زبانی شدیداً دچار مشکل می شوند.وجود هیجان، ترس از رفتن روی صحنه ، اضطراب انتظار در خصوص حاضر شدن در صحنه و ملاعام حالتهایی کاملاً طبیعی هستند، زیرا بدن را برای حداکثرکارایی دلخواه فرد آماده می سازند. اما زمانی که فرد موقعیتهای خاص صحبت کردن را به عنوان موقعیت هایی سخت یا تهدیدآمیز ارزیابی می کند و امکانات را برای تسلط و غلبه موفقیت آمیز بر آنها کافی نمی داند، ترس از صحبت کردن بروز می یابد .اگرچه ایستاده و مجبور است تا سخنرانی را ارائه دهد اما قلبش سریعتر می زند،صورتش سرخ می شود، تمام بدنش شروع به عرق کردن می کند، تنگی نفس باعث نگرانیش می شود ،نگاه فرد به زمین یا به سوی شنوندگان و حضار معطوف می گردد،فرد خیلی کند صحبت می گوید و.....

توصیه های زیر می تواند به نوجوانان کمک کند در محافل بزرگتر راحتتر سخن بگویند:

• نوجوان همانطور که هست باید رفتار کند و به روش دیگری سعی نکند خودش را نشان دهد.
• نوجوان باید قبل از سخنرانی دستپاچگی خود را کاهش دهد .به این صورت که قبل ازشروع رسمی سخنرانی، نزد حضار برود و پرسشی بپرسد و یا اطلاعاتی بدهد.مثلاً" می خواهم به اطلاع شما برسانم که سوالات خود را انتهای سخنرانی مطرح نمایی".
• به نوجوان بگویید ترس و ناامنی او در حین سخنرانی کاملاً طبیعی است؛ ترس از اینکه نکند برنامه را خوب اجرا نکند.زیرا در یک سخنرانی بر عکس آنچه در یک گروه بحث و گفتگو می گذرد بازخورد سریعی از طرف شنوندگان ایجاد نخواهد شد.از اینرو نوجوان باید سعی کند تا با طرح پرسش هایی از شنوندگان از آنها بازخورد بگیرد.ارتباط گرفتن با شنوندگان هنگام سخنرانی باعث می شود نوجوان اصلاً احساس تنهایی نکند.
• توجه نوجوان هنگام سخنرانی بیشتر باید بر روی متن سخنرانی و شنوندگان باشد و خیلی بر خودش معطوف نباشد.
• فرد باید سخنرانیش را در خانه تمرین کند؛می تواند آن را ضب کند و سپس نقاط ضعف و قوت خود را پیدا کند.
• بهتر است که متن سخنرانی به صورت یادداشت آماده شود.و در یادداشت فقط نکات مهم و کلی آورده شود زیرا بیان کلمه به کلمه اضطراب را در نوجوان بیشتر می کند.
• اگر نوجوان خطوط کلی و نکات مهم سخنرانی خویش را روی تخته و به شکل بصری معرفی کند از مزیتهای کنفرانسش خواهد بود. زیرا با این روش ، توجه شنوندگان را نه تنها به خود بلکه به نمونه ها و الگوهای بحثش هم معطوف خواهد کرد.
• اگر نوجوان هنگام سخنرانی گیر کرد یا دچار ترس و وحشت شد این مشکل را با روشی معین ، با ظرافت و به طرزی ماهرانه می تواند حل کند. او باید مطالب گفته شده را به نحوی تکرار کند؛ مثلاً از شنوندگان بپرسد : " آیا تا به حال همه چیز مفهوم بوده است ؟" ، " آیا نیازی به یک استراحت کوتاه است؟" ، یا چیزی را برای تکمیل کار خودش نشان دهد مثل عکس ، اسلاید و...
• نوجوان باید واضح ، بلند و شمرده سخن بگوید .نه به طور سریع و با صدای یکنواخت.صحبت کردن تند و با صدای آهسته ، عدم اطمینان و دستپاچگی نوجوان را نشان می دهد .
• در صورتی که نوجوان برای خودش وضعیتی بحرانیرا احتمال دهد، باید مختصری حرکت کند؛البته این کار هم باید بسیار محدود باشد تا فرد عصبی و ناآرام به نظر نیاید.
• نوجوان باید کلمه ها وجمله های خودش را با ایجاد لحن خاصی همراه کند . حرکت دست هم می تواند حرکات او را از حالت خشکی وتصنعی درآورد، البته بهتر است در انجام حرکت دست هم زیاده روی نشود تا ناآرامی اش به دیگران منتقل نشود.
• نوجوان باید جتی الامکان در جاهای کوچکتر بیشتر مواقع برای سخنرانی داوطلب شود و سخن بگوید؛ نه اینکه منتظر بماند تا از او خواسته شود. با این روش ،اوست که قوانین و روند جریان صحبت را تعیین می کند.
• باید به نوجوان آموزش دهیم دربحث های گروهی آنچه را که در فکرش است بسیار راحت به زبان آورد و هرچه را که به زبانش می آید، بگوید زیرا افراد دیگر هم عاقل تر از او نیستند .
• در هنگام اظهارنظر به جای کلی بافی، حرفهای تکراری و اظهارنظرهای معمولی، باید تا حدامکان از بیان کلمه " من" استفاده شود . مثلاً"من تصورمیکنم...." ؛ " به نظرم ....."؛" من مایلم...." و همراه استفاده از این اصطلاحات ، حالتها و احساسات درونی خودش را هم به زبان بیاورد.

نویسنده: مژگان شوشتری

https://goo.gl/Grrbbj

چگونه به کودکان مدیریت خشم را یاد بدهیم

همه ی احساسات در جای خود با ارزش هستند .چیزی که درباره احساسات منفی مانند خشم، ترس و غم آن ها را نامناسب جلوه می دهد، در واقع نوع ابراز نامناسب آن ، شدت بالا و تداوم آن است

-باید کودکان را با احسساتشان آشنا کرد و ازآنها خواست درباره احساساتشان صحبت کنند . در ابتدا باید به آنها کمک کرد که بتوانند احساساتشان را پیدا کنند و آنها را نامگذاری کنند.مثلاً وقتی کودکتان عصبی است اورا لمس کنید و به او بگویید که میدانم چه احساسی داری : میدان از اینکه نتوانستیم به خرید برویم ناراحتی ، تنها ماندن باعث ترست شده است و......

-همیشه باید احساسات کودک و آدمهای دیگر را تائید کنید: تو حق داری ناراحت باشی چون الان مجبوریم به خانه برگردیم و نمی توانی بیشتر در پارک بمانی.

-یادمان باشد هیچگاه احساسات کودک را نفی نکنیم.بدترین جمله این است که الکی ترسیدی یا ناراحت شدی.

- والدین باید هنگام مواجهه با مشکلات ، خود الگوی خونسردی برای فرزندان باشند.نشان دادن این که حتی در بحران ها می توانید خونسرد باشید ، روش مهمی است که به فرزند شما کمک می کند بیاموزد که خونسرد باشد ، رفتار شما ، به او یک پیام روشن می دهد : ممکن است وضعیت شبیه یک بحران باشد ، اما با حفظ خونسردی ، برای حل مشکل در موقعیت بهتری قرار می گیری . الگو همیشه بهترین معلم است : الان بسیار عصبانی هستم . لازم است نفس عمیقی بکشم تا بتوانم خود را کنترل کنم و قبل از این که به بانک تلفن بزنم خونسردی خود را حفظ کنم . نمی توانم بفهمم که حسابم چرا این قدر کاهش پیدا کرده است . در این حالت شما یک نمونه زنده از خونسردی هستید و این نمونه ای است که فرزند شما آن را الگو قرار می دهد.

- یک روش آرام بخش انتخاب کنید. وقتی عصبانیت بچه ها شروع می شود راه های بسیاری وجود دارد که به آن ها کمک می کند آرام شوند . متاسفانه ، برای بسیاری از کودکان موقعیت فکر کردن به راه های دیگر فراهم نشده است ، به همین دلیل آن ها به دردسر می افتند چون تنها راهی که آن ها می دانند راه های نادرست بیان خشم است . پس با آن ها درباره رفتارهای جانشین مقبول تر صحبت کنید. بعضی از راه هایی که کودکان ۹ ساله به آن ها اشاره کرده اند عبارت اند از : قدم زدن ، پیدا کردن یک مکان آرام ،
بالاو پایین پریدن ، گوش دادن به موسیقی ، ضربه زدن به بالش ، پرتاپ سبد ، نقاشی کردن ، صحبت کردن با آواز خواندن ، وقتی کودک روش آرامش بخش خود را انتخاب کرد او را تشویق کنید هر بار که عصبانی می شود روش خود را به کار گیرد. تکرار مکرر یک راهکار جدید مدیریت خشم ، بهترین راه تبدیل آن به عادت است. .

-به وضوح و مستقیم باید به او بگوییم که عصبانیت راه درستی برای ابراز خشم نیست."شما اجازه نداری حرف زشت بزنی" ، "اجازه نداری کسی را کتک بزنی ". برای کودک خود باید الگو باشید. داد و فریاد نکنید. وقتی خشمگین هستید داد و فریاد نکنید و فقط بگویید من خشمگینم و سپس علت خشم را به او بگویید و پس از برطرف شدن خشم به او بگویید عصبانیتم برطرف شد.

- برای کنترل رفتارتان ، با خود حرف بزنید.

کارشناسان پیش نهاد می کنند برای این که به فرزندانتان کمک کنید رفتار خود را کنترل نمایند ، به آن ها بیاموزید در موقعیت های تنش زا جملاتی با کلمات ساده و مثبت به زبان بیارند. جملاتی از قبیل : تامل کن و آرام باش . خودت را کنترل کن ، تنفس عمیق بکش . و من می توانم با این مشکل مواجه شوم . چند جمله پیش نهاد کنید و به او اجازه دهید هر کدام را که گفتنش برای او راحت است ، انتخاب کند. به او کمک کنید هر روز چند بار آن را بازگو نماید. شما باید کلماتی را که انتخاب کرده است در خانه به او یادآوری کنید. هر چه جمله انتخابی اش را بیشتر تمرین کند ، احتمال به کار بردن آن در موقعیت های دشواری که لازم است خونسردی خود را حفظ کند و رفتار خود را کنترل نماید ، بیشتر خواهد بود.

تنفس شکمی را به او آموزش دهید-
فراگیری شیوه صحیح تنفس به خصوص در موقعیت های تنش زا یکی از موثرترین روش های خودکنترلی است . پس ، این روش ، تکنیک مهمی است که باید به کودک خود آموزش دهیم . کارشناسان توصیه می کنند برای آموزش تن آرامی در یک وقعیت راحت بنشینید ، سپس به او نشان دهید چگونه نفس خود را به آرامی فرو ببرد تا پنج شماره بشمارید ( یک می سی سی پی ، دو می سی سی پی ، ...) به اندازه دو شماره مکث کنید  و بعد به آرامی به همان ترتیب تا پنج شماره بشمارید و نفس خود را بیرون دهید . با چند تکرار می توانید آرامش بیشتری کسب کنید .

-با داستان خواندن و بازی ، مهارت مدیریت خشم را به صورت عملی به او آموزش دهید و سپس هرگاه  به شیوه ی درست خشمش را ابراز کرد به او بازخورد مثبت دهید.

-اگر از جیغ زدن و یا خودزنی استفاده می کند تا زمانی که آسیبی به او نمی زند بی تفاوت باشید.

-کودک غمگین نیاز به رفتار ملایمی دارد .در عین حال باید احساس ارزشمن بودن را در او تقویت کنید.نگاه محبت آمیزو نوازش کردن و.....میتواند مفید باشد.

-از سرزنش کردن، تحقیر و تنبیه کودکان خودداری کنید.سعی کنید از آنها انتقاد نکنید بلکه تشویقشان کنید

نویسنده: مژگان شوشتری

https://goo.gl/Grrbbj

با کودکی که لکنت زبان دارد چگونه برخورد کنم؟

لکنت زبان نوعی اختلال گفتار است که مشکلاتی را در برقراری ارتباط با سرعت مناسب و به طور پیوسته و روان ایجاد می نماید. در واقع لکنت عبارت است از تکرار، کشش و یا قفل شدن غیر ارادی کلمه یا بخشی از کلمه که فرد قصد بیان آن را دارد. در اینجامعمولا همراه با تلاش برای بیان درست کلمات، تغییراتی نیز در سر گردن به شکل پلک زدن، شکلک در آوردن، لرزش فک، لبها و یا کج کردن سر دیده می شود.شروع لکنت به طور شایع در سنین ۷ – ۲ سالگی می باشد.

-کودک را همان گونه که هست بپذیرید و این پذیرش را از طریق رفتار های خود به کودک تفهیم کنید .
- تجارب منفی گفتاری کودک را مرتبا متذکر نشوید تا این تجارب چون کوهی بزرگ ذهن کودک را مشغول ننماید.
-با ارایه توصیه هایی نظیر : قبل از حرف زدن فکر کن ، آهسته تر صحبت کن ، سعی بر اصلاح و کاهش لکنت کودک نداشته باشید.

-اضطراب و نگرانی های خود را کنترل نمایید و اجازه ندهید بچه ها بدانند شما نگران و مضطرب گفتار آنها هستید بلکه در برخورد با گفتار ناروان کودک ، کاملا طبیعی و مانند مواقعی که کودک گفتار روان دارد برخورد کنید ، چرا که تغییر چهره شما ، پدیدار شدن اضطراب و نگرانی در رفتار و ظاهر شما ، کودک را حساس و مشکلش را دو چندان می کند.

- از طرح مشکل کودک و به کار بردن کلمه " لکنت " در موقعیتهای مختلف ، جمع فامیل و آشنایان و گفتگوهای خانوادگی جدا خودداری کنید  چراکه مطرح شدن دائمی موضوع ، حساسیت کودک را افزایش میدهد.

-هیچ گاه گفتار کودک را قطع نکنید و سعی نکنید با عنوان کمک کردن به کودک، به جای او صحبت کنید ، بلکه اجازه بدهید کودک به هر نحوی که میتواند صحبت کند . تنها در صورتی که مشکل در یک کلمه خیلی طولانی شد با او همراهی کنید تا راحت تر کلمه را بیان کند .
- چنانچه کودک در بعضی موقعیتها بویژه در جمع غریبه ها نسبت به صحبت کردن مقاومت میکند ، بر بیان گفتار در این مواقع اصرار نورزید ، بلکه بلافاصله و بدون حساسیت خاصی سراغ توانائی که کودک تمایل به هنرنمائی ان دارد بروید، تا کودک هم احساس راحتی داشته باشد و هم بداند شما نسبت به گفتار او حساس نیستید

- بعد ا زشنیدن گفتار ناروان کودک ، سعی کنید مطالبی که برای شما گفته به او انعکاس دهید و مجددا مفهوم مطالبش را برای او بازگو کنید تا احساس کند تمام توجه شما به مطالب گفته شده بوده است نه شیوه گفتن.

- اجازه ندهید کودک لغات آسان را به جای لغات سخت جایگزین کند زیرا ترس از لغات و عبارت ها در کودک افزایش می یابد.

-برای کودک زمینه تجارب خوشایند از صحبت کردن را فراهم نمایید.
-موقعی که کودک با شما صحبت می کند ، تمام توجهتان به کودک و محتوای آنچه می گوید باشد.
-چنانچه الگوی گفتاری شما و اطرافیان سریع و نامفهوم است ، حتما الگوی گفتاری و طرز صحبت کردن خود را به شیوه شمرده و آرام صحبت کردن (منظور از آرام کمی اهسته ترازگفتار معمول اما با همان اهنگ طبیعی است ) تغییر دهید تا این الگو بطور غیر مستقیم مشوقی برای به کارگیری شیوه های گفتاردرمانی برای کودک باشد
-سعی کنید محیط کودک را از ارتباط کلامی با رعایت الگوی مناسب غنی کنید آغاز شود و با فعالیتهای خوشایند به شیوه های خوشایند انجام شود.
-چنانچه کودک در راطه با مشکلش با شما صحبت کرد از پاسخ گوئی طفره نروید ، مشکل را بزرگ نکنید ، احساس اضطراب و نگرانی نکنید ، بلکه در کمال آرامش و با سخ دادن منطقی و در خور فهم کودک ، او را توجیه کنید که ، وجود چنین مسائلی کاملا طبیعی است و هر کسی ممکن است مشکل پیدا کند .
-در غیاب کودک ، سایر کودکان ، همسالان ، خواهر و برادرها و حتی بزرگترها را توجیه کنید که عکس العمل منفی نسبت به گفتار کودک نشان ندهند و نسبت به برخورد صحیح با مشکل وی ، آگاهی داشته باشند.
-در خانه و مدرسه مسئولیتهای در حد توان به کودک بدهید و پس از انجام کار حتما او را تشویق نمائید تا به توانائیهای خودش اعتماد کند و اعتماد بنفس او برای انجام کارهای دیگر ازجمله صحبت کردن افزایش یابد.
میزان سوال کردن و درس پرسیدن از این کودکان باید مانند سایر کودکان باشد . -
-اگر خواستید مشکل کودک رابرای کسی توصیف کنید به جای زدن برچسب غیر کارشناسانه و غلط ویژگی های واقعی گفتار را توضیح دهید . مثلا کلمات را تکرار می کنند . حتی اگر برای خود کودک خواستید توضیح بدهید بگویید این کلمه برای شما سخت بود
-لکنت یک مشکل پیچیده ای است که حل آن کمک هایی را می طلبد . با کمک گرفتن از تخصص یک کارشناس گفتار درمانی آنها را کسب کنید.
- هیچ نگرانی یا ترسی در مورد لکنت و اینکه این اختلال یک مشکل ماندگار خواهد بود وجود ندارد
-در روز هایی که احساس می کنید شدت لکنت کودک زیاد است ، به کودکتان برای صحبت کردن فشار نیاورید -
-کودک نباید عجله ای برای صحبت کردن داشته باشد و شما هم نباید چنین انتظاری از کودک داشته باشید.
-شرایطی فراهم کنید تا کودک بتواند بطور صحیح و منطقی انرژی خود را تخلیه نماید
-بازیهای کامپیوتری بویژه بازیهایی که خشونت و یا تلاش وهیجان زیاد برای برنده شدن همراه هستند ، باعث افزایش اضطراب کودک و بالارفتن تنش های روحی و عضلانی وی می شوند . سعی کنید در صورت امکان بجای آنها فعالیت های سالم نظیر شنا، توپ بازی ، دوچرخه سواری و ... را جایگزین کرده و در غیر این صورت از میزان بازیهای کامپیوتری بکاهید . بخاطر داشته باشید کودک نبایستی زمان زیادی را در روز به این بازیها بپردازد.

نویسنده: مژگان شوشتری

https://goo.gl/UzWgBh