بخشیدن و گذشت کردن کار آسانی نیست . اما اگر انگیزه ی قوی برای حفظ زندگی مشترک وجود داشته باشد فرد می تواند از خطاها و اشتباهات همسر خود چشم پوشی کرده و او را ببخشد.
در زیر کارهایی را که می توانند به شما در بخشیدن همسرتان به خاطر رفتارها و کردارهای آزاردهنده اش کمک کنند آورده شده اند:
– ذهن خود را آزاد کنید.
– تصمیم بگیرید که همسرتان را ببخشید.
– وقتی رفتارهای آزار دهنده ی همسرتان را به خاطر می آورید سعی کنید توجه خود را به موضوعی دیگرمعطوف کنید و یا خود را به کاری مشغول کنید.
-اشتباه همسرتان را به رخ او نکشید و سعی نکنید دائما” اشتباهات و خطاهای گذشته او را هر زمانی که با هم اختلاف نظر پیدا می کنید به او یادآوری کنید .
با هم قرار بگذارید که اختلاف نظرهایتان را به موضوع فعلی محدود کنید و از مطرح کردن مسائلی که در گذشته داشته اید اجتناب کنید بعضی زوج ها عادت کرده اند که هر مشکلی پیش می آید کل خاطرات منفی زندگی مشترکشان را دوباره مرور کنند.مثلا اگر روزی به علت خستگی و یا هر علت دیگر همسرشان از حاضر نبودن غذا شاکی شود.
به جای اینکه در مورد علت این موضوع صحبت کنید به گذشته های دور برمی گردند که مثلا زمان نامزدی همسرشان قرار بود کاری را برای ایشان انجام بدهد و به موقع انجام نداد یا زمان دیگری که باهم خانه ی پدر همسرشان رفته بودند شام به موقع حاضر نبود. همسرهم سعی می کند با بازگویی رفتارهایی که به نظر ایشان نشان دهنده ی بی توجهی خانم به زندگی مشترک بوده است از خود دفاع کند یا رفتار خود را توجیه کند و یا آن را کم اهمیت جلوه دهد.
به این ترتیب موضوعی که مربوط به زمان حال است و با یک توضیح و یا در نهایت یک عذرخواهی حل و فصل می شود به یک جنگ تمام عیار تبدیل می شود که منجر به قهر و قطع ارتباط عاطفی می شود. این زخم های کوچک بر پیکر رابطه ی عاطفی در طی زمان منجر به زخم های عمیق و گاهی همراه با عفونت می شود که می تواند به مرگ دردناک رابطه ی عاطفی منجر شود.
– سعی نکنید مقابله به مثل کنید و یا از همسرتان بخواهید که جبران کند. این فقط درد و رنج شما را بیشتر خواهد کرد.
– بپذیرید که ممکن است شما علت واقعی رفتار همسرتان را نفهمید.
– به خاطر داشته باشید که گذشت کردن و بخشیدن همسرتان به معنی تایید رفتار او نیست.
– صبور باشید. بخشیدن و گذشت کردن نیاز به زمان دارد و نمی توانید انتظار داشته باشید که این موضوع سریع اتفاق بیفتد.
– اگر احساس کردید که نمی توانید همسر خود را به خاطر رفتاری که با شما داشته ببخشید و در مورد آن مشغولیت ذهنی پیدا کرده اید با یک روان شناس یا مشاور خانواده مشورت کنید.
نویسنده: جواد صادق الحسینی
زندگی در کنار یک فرد که بتوانید با آن رشد کنید بهترین نعمت از سوی خداست و باید بدانید که همین نعمت را خیلی ها ندارند و از نبود یک همدم د رکنار خود رنج می کشند. بنابراین منتظر خوشبختی و خوشحالی نباشید! سعی کنید خودتان آن را به سمت خود فرا بخوانید، د راین مقاله سعی کردیم که نکاتی را به شما ارائه دهیم که می دانیم در روابط تاثیر به سزایی دارد.
به همسر خود امتیاز دهید
مردان فکر می کنند وقتی برای زن کار خیلی بزرگی انجام دهند، امتیاز بالایی به دست آورده اند. آنها تصور می کنند اگر کارهای کوچکی انجام دهند ( مثل خریدن یک شاخه گل) ، امتیاز کمی می گیرند. مردها اساس امتیازگیری را در کارهای بزرگ می بینند و معتقدند با متمرکز کردن وقت و انرژی خود به منظور انجام کاری بزرگ برای زن می توانند او را راضی کنند ؛ اما در واقع این فرمول درباره زن کاربردی ندارد، چون از نظر زن، کسب امتیاز طور دیگری است.
هر چند مرد فکر می کند که برای هدیه بزرگ امتیازی بیشتر به دست می آورد. اما او متوجه نیست که برای زن هدایای کوچک هم به اندازه هدایای بزرگ مهم هستند. بدون درک این فرق اساسی در خصوص کسب امتیاز، زن و مرد همیشه در روابط با یکدیگر کلافه می شوند و احساس یأس می کنند.
راه های گوناگونی وجود دارد که مرد بدون زحمت زیاد بتواند امتیازهای بیشتری به دست آورد. فقط مطلب این است که انرژی و توجه خود را که در راه دیگری صرف می کند- به درستی هدایت کند. بیشتر مردها راجع به این مطالب آگاهی قبلی دارند. اما به خودشان زحمت انجام آنها را نمی دهند چون متوجه نیستند که چقدر این کارهای به ظاهر کوچک برای زن مهم است.
مرد در حقیقت باور دارد که در مقایسه با کارهای بزرگی که او انجام می دهد کارهای کوچک بسیار ناچیزند. بعضی از مردها در آغاز روابط ممکن است کارهای کوچک ارائه دهند ولی پس از یکی دوبار از این کار دست می کشند و با کمک نیروی ذاتی، انرژی خود را برای انجام کارهای بزرگ صرف می کنند و سپس از انجام کارهایی که به ظاهر برای او کم اهمیت هستند و برای ارضای زن بسیار ضروری است غفلت می کنند.
مرد برای برآوردن خواسته های زن، باید بفهمد که زن به چه چیزهایی نیاز دارد تا بتواند احساس همدردی و محبت کند. نوع امتیاز جمع کردن از زن ها ربطی به سلیقه ندارد. بلکه واقعاً یک نیاز است. زنها در مناسبات خود، به اظهارات محبت آمیز زیادی نیاز دارند تا بتوانند احساس کنند که مورد علاقه اند. درک این مطلب می تواند برای یک مرد بسیار سخت باشد.
نویسنده: محمد کارگر
هذیان ها از علائم برخی اختلالات روانی مثل اسکیزوفرنی، اختلال هذیانی، اختلال اسکیزوافکتیو و اختلال اسکیزوفرنی هستند. از سوی دیگر، توهمات بیشتر در افرادی که اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دارند ظهور می کند.
هذیان
هذیان باورهای نادرست و اشتباهی هستند که معمولا با سوء تعبیر از ادراکات و تجربیات همراه هستند. محتوای این هذیان ها می تواند شامل طیفی از موضوعات (به عنوان مثال موضوعات گزندی، ارجاعی، جسمانی، مذهبی، و یا بزرگنمایانه) باشد.
هذیان گزندی شایع ترین نوع است. در این نوع هذیان، فرد باور دارد که وی عذاب می بیند، دنبالش می کنند، فریب می خورد، جاسوسی وی را می کنند، و یا تمسخر می شود. هذیان های ارجاعی نیز شایع هستند. در این نوع هذیان فرد فکر می کند که برخی حرکات خاص، نظرات، قسمت هایی از کتاب ها، روزنامه ها، متن ترانه، و یا دیگر نشانه های زیست محیطی مستقیما به وی و زندگی اش اشاره دارند.
برخی اوقات تمایز قائل شدن بین یک هذیان یا یک ایده قوی بسیار سخت است و علیرغم شواهد متناقض روشن در مورد صحت آن تا حدودی به میزان اعتقادی وابسته است که آن باور بر اساس آن بنیان گذاشته شده است.
اگرچه هذیان های عجیب و غریب به طور بخصوصی یکی از ویژگی های اسکیزوفرنی هستند، تعیین عجیب و غریب بودن آن گاهی اوقات می تواند مشکل باشد، بخصوص در فرهنگ های متفاوت این امر صادق است. هذیان موقعی عجیب جلوه می کنند که آنها به طور واضح غیر محتمل هستند، قابل فهم نیستند، و از تجربیات زندگی معمول سرچشمه نمی گیرند. برای مثال، هذیان اعتقادات شخصی است که بر اساس آن شخصی غریبه یکی از اعضای بدن وی را برداشته ان را با عضو بدن شخص دیگری جایگزین کرده است بدون اینکه ردی از زخم بر جای بگذارد. هذیان هایی که به طور کل فقدان کنترل بر ذهن یا بدن را بیان میدارند عجیب به نظر می رسند. این نوع هذیان ها شامل باور شخص به اعتقاداتش است که از کنترل وی خارج شده اند (عقب نشینی فکری)، یا اینکه فکر های عجیب و غریب به ذهن وی هجوم می آورند (تزریق فکری)، و یا اینکه از سوی نیرویی خارجی بدن یا اعمال وی بر به حرکت واداشته می شوند یا کنترل میشوند (هذیان های کنترلی).
توهمات
توهمات در ارتباط با حواس پنجگانه ما رخ میدهند (برای مثال حواس شنوایی، بینایی، بویایی، چشایی، و لامسه). توهمات شنوایی شایعترین نوع به شمار می روند. توهمات شنوایی معمولا به شکل صداهایی آشنا یا نا آشنا تجربه می شوند، که میتوان آنها را از تفکرات خود فرد جدا کرد.
توهمات باید در در چارچوب حسی روشن و واضح رخ دهند. این توهمات در شرایطی رخ می دهند که ما به خواب می رویم و یا موقعی که داریم از خواب بلند می شویم. همچنین می توانند در شرایط کاملا معمولی نیز رخ دهند.
تجربیات مجزا از شنیدن نام خود یا تجربیاتی که فاقد کیفیت درک بیانی است (مانند زمزمه در سر فرد) نباید به عنوان علائم اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی در نظر گرفته شوند.
توهمات ممکن است بخش معمول تجربیات مذهبی در برخی فرهنگ ها باشد. برخی انواع خاص توهمات شنوایی (یعنی مکالمه ی دو صدا یا بیشتر با شخص یا صداهایی که مواردی را به ذهن یا رفتار آن شخص القا می کنند) را می توان ویژگی های بخصوص اسکیزوفرنی دانست.
نویسنده: علی فراهانی
| از میان عادت‌های عصبی، ناخن جویدن معمول‌ترین آنهاست که در صورت عدم درمان، احتمال ادامه آن از کودکی به دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز وجود دارد. این عادت تا ۱۰ سالگی به اوج خود می رسد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران ۱۴ ،۱۳ ساله است. ناخن جویدن در دختران حدود ۱۱ سالگی به بیشترین حد خود می رسد. تقریباً ۲۰ درصد نوجوانان کماکان درگیر این مشکل هستند و ۱۰،۲۰ درصد این عده نیز تا بزرگسالی این عادت را دارند |
معمولاً در سه صورت ناخن جویدن را در کودکان مشاهده میکنیم:
۱- هنگامی که کودک مضطرب است و با این عمل کودک سعی می کند از میزان استرس خود بکاهد.
۲- هنگامی که کودک در موقعیتهای هیجانی قرار گرفته است.
۳-هنگامی که کودک این رفتار را از دیگران الگوبرداری می کند .
*در کودکان مضطرب ناخن جویدن بسیار شایع است.
*علاوه بر بررسی رفتار کودک، بر رفتار والدین او نیز باید تمرکزکرد. زیرا عامل اصلی این رفتار، ممکن است عملکرد والدین و اطرافیان باشد.
*از مهم ترین دلایل ناخن جویدن در کودکان، توجهات (منفی/ مثبت) والدین است. معمولاً والدین کودک را مرتباً به خاطر این عمل سرزنش میکنند، یا او را تنبیه میکنند و گاهی نیز با محبت و توجه زیاد از او میخواهند که این کار را انجام ندهد.
* هیچگاه کودک را بخاطر ناخن جویدن دعوا نکنید بلکه توجه او را از جویدن ناخن دور کنید. کودک باید احساس خوبی نسبت به خود پیدا کند.شرمنده کردن سرزنش، تحقیر، تهدید و تنبیه کودک هیچ اثری درمانی ندارد بلکه عادت را تشدید می کند
*بیتوجهی (حذف توجه مثبت و منفی) بهترین وسیله جهت خاموشی آن است.
*مشغول نگه داشتن کودک نیز نقش مهمی در ازبین رفتن ناخن جویدن دارد. به این صورت که دست کودک را غیر مستقیم از دهانش جدا کرده و مشغول کار دیگری، مثلاً خاله بازی می کنیم .
* می توان از ناخن آسیب دیده کودک تصویری تهیه کرد و وضعیت آن را با ناخن سالم مقایسه کرد.
*روش های خاص ریلکسیشن می تواند کمک کننده باشد زیرا ممکن است به کاهش اضطراب کودک کمک کند.
*کودک را تشویق کنید در مجلات، تصویر دست های زیبا را جست وجو کند یا روی کتاب یا آینه بچسباند تا مرتب تصویر این دست ها را با دست های خود مقایسه کند.
*شناسایی مکان و زمانی که رفتار ناخن جویدن در کودک بیشتر می شود نیز می تواند کمک کننده باشد.به عنوان مثال، شاید کودک با ایجاد موقعیت های خاص به ناخن جویدن می پردازد. این حالت را که در او استرس ایجاد می کند شناسایی و کاری کنید که در موقعیت های استرس زا قرار نگیرد. اگر کودک هنگام تماشای برنامه تلویزیونی ناخن می جود، شیئی به دست او بدهید تا سرش گرم شود.
*اگر فرزند شما دختر است به او لاک یا دستکش هدیه کنید تا با استفاده از آن جویدن ناخن را فراموش کند. اگر پسر است به او ناخن گیر یا ذره بین بدهید تا با استفاده از آن به آسیبی که به ناخن و اطراف آن رسانده است، توجه کند و ناخن های خود را کوتاه کند.
* کوتاه کردن ناخن های بلند به کودکان در زمینه ترک این عادت بسیار کمک می کند.
پاشیدن فلفل یا مالیدن مواد تلخ به انگشتان و ناخن و لاک های تلخ کاربردی در درمان این مشکل ندارد .
نویسنده: مژگان شوشتری
اختلالات اضطرابی از شایع ترین موارد شرایط روانپزشکی در میان کودکان و نوجوانان هستند. درحالیکه داروهای ضد افسردگی به میزان زیادی برای درمان جوانان دچار اختلالات اضطرابی مصرف می شود، برخی اوقات این داورها می توانند در مورد کودکانی که در خطر بالای اختلال دوقطبی هستند، تحمل ناپذیر باشد.
اخیرا مطالعه ای در دانشگاه سینسیناتی نشان داد که چگونه درمان شناختی مه زا تکنیک های ذهن آگاهی مثل مدیتیشن، انعکاس آرام، و بحث های تسهیل-محور می تواند کمکی به درمان های دارویی باشد. دغدغه ی این مطالعه که در مجله ی داروشناسی کودک و نوجوان به چاپ رسیده است، تصویر سازی مغز در جوانی، چه قبل و چه بعد از درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی است و تغییرات نواحی مختلف مغز را در کنترل پردازش عواطف بررسی می کند.
در مورد گروهی کوچک از جوانان که مبتلا به اختلالات اضطرابی (شامل اضطراب عمومی، اجتماعی، و یا جدایی) هستند و کسانی که والدینی با اختلال دوقطبی هستند، محققین فیزیولوژی اعصاب درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را در کودکانی بررسی کردند که در معرض خطر اختلال دوقطبی پیشرونده تلقی می شدند.
دکتر جفری استراون فعالیت مهمی را در مغز کودکان دریافت کننده درمان رخ می دهد، اینگونه توضیح می دهد:
مشاهده ی اولیه ما مبنی بر اینکه درمان مبنتی بر ذهن آگاهی فعالیت را در قسمتی از مغز به نام سینگولیت، که اطلاعات شناختی و عاطفی را پردازش می کند، افزایش می دهد، قابل توجه است. این مطالعه که همسو با مطالعات قبلی است، این امکار را مطرح می کند که افزیش درمان-محور در فعالیت های مغزی (قشر کمربندی قدامی) در طول روند پردازیش عاطفی می تواند پردازش عاطفی را در جوانان مضطربی که در خطر اختلال دوقطبی پیش رونده هستند، ارتقا دهد.
دکتر استراون یافته های این مطالعه در ارتباط با افزایش فعالیت در قسمتی از مغز به نام اینسولا از اهمیت بالایی برخودار است. این امر به خاطر این است که اینسولا قسمتی از مغز است که مسئول کنترل و پساخگویی به شرایط فیزیولوژیکی بدن است.
در این مطالعه ی آزمایشی، نه شرکت کننده در سنین نه تا ۱۶ سال تحت تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) قرار گرفتند و وظایف عملکردی ممتدی با حواس پرت کن های عاطفی و خنثی قبل و بعد از ۱۲ هفته درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی انجام دادند.
محققین به منافع متعدد مداخله ی ذهن آگاهی دریافتند. دکتر کاتن توضیح می دهد که نمره اضطرابی که پزشک به آن نمره داده است و اضطراب خصلتی که جوانان به آن نمره داده اند به طور معناداری درمان زیر را کاهش دادند. به علاوه، افزایش در ذهن آگاهی با کاهش در اضطراب رابطه دارد. دکتر کاتن معتقد است که:
مداخلات درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی استفاده از شیوه های مراقبه برای افزایش آگاهی از زمان حال را در تفکر آگاه، احساسات، و حس های بدن ارتقا می دهد تا تجربیات منفی را به شیوه ای موثرتر کنترل کند. این روش های تلفیقی درمان های سنتی را توسعه می دهد و راهبردهای جدیدی را برای فائق آمدن بر درماندگی روانشناختی ارائه می دهد.
بیماران و خانواده های آنها علاوه بر درمانهای پزشکی سنتی، به طور فزاینده ای درخواست گزینه های اضافی درمانی را دارند. ثابت شده است که این گزینه ها اثربخشی را در کاهش علائم توسعه یافته داشته اند. درمان های مبتنی بر ذهن آگاهی برای اختلالات خلق و خو از چنین نمونه هایی است که گفته می شود شواهدی امیدوار کننده از خود نشان داده است. دکتر استراون می افزاید که:
این راه از فهم اولیه تاثیرات روان درمانی در فعالیت مغز به سوی تشخیص شواهد پاسخ های درمای یکی از راه های چالش برانگیز است و نیازمند مطالعات بیشتر بر جنبه های مدارهای پردازش عاطفی است.
نویسنده: علی فراهانی