با کودک لجباز خود چگونه برخورد کنم ؟

لجبازی کودکان ، واکنش نامطلوبی است که آنها نسبت به محیط،شرایط و رفتار والدین از خود نشان می دهند. والدین قبل ازتصمیم به بچه دارشدن باید رفتارها ومهارت های تربیت فرزند را بیاموزند تا از بروز ناهنجاری های رفتاری مانند لجبازی در کودکان جلوگیری شود.

لجبازی جزء مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست .لجبازی ایستادگی در مقابل والدین نیست بلکه تا ضض یا هفت سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله نهفتگی میرود.لجبازی به صورت طبیعی از دو سالگی شروع،در حدود سه تا چهارسالگی به اوج می رسد و در حدود شش سالگی کاهش پیدا می کند.

راهکارهای زیر می تواند به کاهش لجبازی در کودکان کمک کند:

۱-انعطاف پذیر باشید.این مرحله از رشد کودک را به خوبی بشناسید و جزو نیازهای رفتاری او بدانید.

۲-امنیت با قاعده ایجاد کنید.راهنمای فرزندان باشید ولی در عین حال برای خود محدودیت قائل شوید.

۳-خانه را تبدیل به فضایی امن و دوستانه کنید و مرتب به فرزندتان تذکر ندهیدو

۴-از تنبیه اجتناب کنید.تهدید کردن، تحقیر کردن،چشم غره، زدن و.....اثرات غیر قابل جبرانی دارد.

۵-به کودکان خودحق انتخاب بدهید.

۶-قاطع باشید .

۷٫تمرکز کودکان خود را افزایش دهید.

۸-خواسته های خود را دستوری مطرح نکنید.

۹-در انجام کارهایتان کودک را مشارکت دهید

۱۰-برای انجام رفتارهای مثبت او را تشویق کنید.

۱۱-صبور باشید.در این سن برای اینکه با لجبازی کودک مقابله کنید برای هر خواسته ای که دارید حداقل باید ۱۰ دقیقه صبر کنید.

۱۲-زمانی که کودک لجبازی می کند شما نیز متقابلاً رفتار کودکانه نداشته باشید بلکه به جای اصراربر خواسته خود به کودک بی توجه باشید و خود را درگیر فعالیت دیگری بکنید.

نویسنده:مژگان شوشتری

https://goo.gl/d1nDAW

با چه بازی هایی می توان توجه و حافظه کودکان را بهبود بخشید؟

توجه به یک سری عملیات پیچیده ذهنی اطلاق می­شود که شامل تمرکز کردن یا درگیر شدن نسبت به هدف، نگهداشتن یا تحمل کردن  و گوش به زنگ بودن در یک زمان طولانی، رمزگردانی ویژگی­های محرک و تغییر تمرکز از یک هدف به هدف دیگر است.

بازی هایی برای افزایش دقت ، توجه و تمرکز :

• پرتاب توپ به داخل سبد یا حلقه یا نشانه، بولینگ، حرکت با گذاشتن توپ بین دو پا، حمل توپ پینگ پنگ در قاشقی که در دهان است یا نگه داشتن آن روی راکت، لی لی کردن، دارت مغناطیسی، راه رفتن به صورت مارپیچی یا زیکزاک روی خطوط، راه رفتن روی یک خط صاف به طوریکه پاشنه پا به پنجه ی پای دیگر چسبیده باشد.
• پیدا کردن تفاوت های بین دو تصویر و تمرین شباهت ها و تفاوتها.
• بازی با عروسک: در ۲ مرحله انجام می شود و معمولاً درمانگر باید انجام دهد. کودک به عروسک نگاه می کند و خصوصیات عروسک را یادداشت می کند وقتی که تمام شد سپس درمانگر عروسک را پنهان می کند و نقاشی عروسک را بر روی یک کاغذ A4 می کشد از روی نوشته های کودک می کشد. سپس در مورد چیزهایی که کودک ننوشته سوال می کنیم.

مرحله دوم: مجدداً همان عروسک را به کودک می دهیم و کودک مجدداً خصوصیات عروسک را می نویسد. مجدداً عروسک پنهان می شود و مجدداً نقاشی عروسک توسط درمانگر کشیده می شود. سپس دو نقاشی را جلوی کودک می گذاریم و می گوییم کدام نقاشی بهتر است او می گوید نقاشی دوم و به او می گوییم چون در این جا به عروسک بهتر نگاه کرده ای نقاشی ات بهتر شده و در ادامه به او می گوییم چون تو به فرض کتاب بخوانیم را خوب نگاه نمی کنی املا را بد می نویسی.

برای دیدن خط و برقراری ارتباط: می گوییم هرچه دوست داری بنویس من فقط می خواهم ببینم مداد را چگونه در دست می گیری. هرچه می خواهی بنویس- هرچه می خواهی بکش.

• تمرین کارت های توجه: کارتی را به کودک نشان داده و در مرحله اول به او می گوییم خوب به این کارت نگاه کن می خواهم از تو رنگ هایش را بپرسم. در پایان زمان داده شده کارت را از کودک پس گرفته و از او در مورد رنگ ها می پرسیم. حدوداً به ۷ سوال باید پاسخ درست بدهد. در مرحله بعد به او می گوییم باز به این کارت نگاه کن می خواهم جهت ها(زیر، رو، بالا، پایین، راست و چپ ) را بپرسم. و سوالاتی در مورد جهت ها و دیگر جزئیات تصویر می پرسیم.

تذکر: باید مطمئن شوید که کودک جهت ها را به خوبی بشناسد در غیر این صورت ابتدا جهت را به او آموزش می دهیم.

• اشیایی را روی میز می چنینم و از کودک می خواهیم که خوب به آن ها نگاه کند. سپس جای یکی از آن ها را تغییر می دهیم و از او می خواهیم که تشخیص دهد که شی ء جابجا شده چه بوده است. همین کار را می توان با اشیا اتاق یا کلاس درس نیز انجام داد. حتی در تکالیف درسی نیز میتوان این کار را به صورت جا انداختن دندانه، تشدید، یا نفطه انجام داد و کودک باید آن را شناسایی کند.

بازی هایی برای افزایش حافظه:

• کارت های حافظه: این کارت ها به نام کارت های دید آموز در کتاب فروشی ها موجود است و شامل کارت های حیوانات، میوه ها، اشیاو... است. روش کار به این صورت است که ابتدا ۳ کارت را جلو کودک قرار می دهیم و از او می خواهیم نگاه کند و می گوییم که بازی به این صورت است که تو خوب کارت ها را نگاه می کنی بعد من آن ها را قایم می کنم و تو باید بگویی چه کارت هایی بوده. در مرحله بعد به جای آن ۳ کارت، ۴ کارت جدید می گذاریم و به همین صورت تا آخر. بچه های مقطع دبستانی ۷ تا ۹ کارت را باید بتوانند بگویند. این تمرین دارای سه شرط است:

1. ترتیب کارت ها مهم نیست.
2. اگر کودک در بیان کردن کارت ها مشکل پیدا کرد می توانید به او سرنخ دهید
3. همیشه تمرین را از آخرین تمرینی که دفعه قبل کودک توانسته انجام بدهد، شروع می کنیم مثلاً اگر کودک ۵ کارت را درست گفته روز بعد از ۵ کارت شروع می کنیم و پیش می رویم.

• اشیایی را روی میز می چینیم و از کودک می خواهیم ۱۵ ثانیه به آن ها نگاه کند و بعد از او اسم آن ها را می پرسیم. بهتر است ابتدا با اشیا کم شروع کنیم و بعد تعداد آن ها را زیاتر کنیم.
• دومینوهای حافظه: شامل کارت هایی است که از هر تصویر یک جفت کارت دارد. روش کار به ای صورت است که ابتدا کارت ها را به کودک نشان می دهیم و به او می گوییم ببین از هر کارتی ۲ تا است. مثلاً ۲ کارت ماشین،‌۲ کارت هواپیما که شکل هم هستند. من این ها را روی میز به صورت پشت رو می چینم. بعد هر کسی می تواند ۲ کارت بردارد. هر کس بتواند کارت های مثل هم را پیدا کند آن کارت را برنده می شود و درضمن برای جایزه می تواند ۲ کارت دیگر هم بردارد.  حواست باشد که تو باید خوب به جای کارت ها توجه کنی تا ببینی جای آن ها کجاست که اگر شکل مشابهش را پیدا کردی بتوانی هر دو را برداری.برای این تمرین نیز بهتر است تعداد کارت ها در ابتدای کار کم باشد و بتدریج تعداد آن ها را زیاد کنیم.

نویسنده: مژگان شوشتری

https://goo.gl/vKJcqC

آیا انگشت مکیدن در کودکان طبیعی است ؟

تمام نوزادانی که به دنیا می‌آیند تا شش ماهگی دارای غریزه طبیعی مکیدن هستند و مکیدن انگشت شست راهی برای ارضای این غریزه است؛ اما پس از آن، انگشت خود را از روی عادت می‌مکند؛ زیرا این عادت آنها را آرام می‌کند. معمولا زمانی که کودک خسته، نگران و یا بی‌حوصله است، این کار را انجام می‌دهد. ۱۸ درصد از کودکان در سنین دو تا شش سالگی عادت به مکیدن انگشت شست خود دارند.

مکیدن انگشت باعث آرامش کودکان می شود. این عادت که می تواند از دوران جنینی شروع شود به هنگام احساس خواب آلودگی، گرسنگی، خستگی، خجالت، دندان درآوردن، تنهایی و بی حوصلگی تکرار می شود. اگر عمل مکیدن انگشت شست پس از شش ماهگی همچنان ادامه یابد، در حقیقت وسیله‌ای است برای آرامش یافتن کودک و نه ارضای غریزه مکیدن. در اغلب کودکان عمل مکیدن انگشت شست، خود به خود از بین می‌رود. زمانی که کودک به سن سه تا چهار سالگی می‌رسد، متوجه می‌شود که سایر همسالان این عمل را انجام نمی‌دهند و پس از چهار سالگی کودک خود برای متوقف کردن این عمل انگیزه پیدا می‌کند.

*  تحقیقات نشان داده‌است که مکیدن انگشت باعث کج در آمدن دندان‌ها و حتی تأخیر در این مسئله می‌شود. در این سن که استخوان های فک هنوز نرم است مکیدن شست باعث تغییر شکل آن می شود،دندان ها کج و باریک درمی آیند ،دندان های فوقانی به سمت بیرون و دندان های پایین به سمت داخل رشد می کند ،در رشد کام (سقف دهان) تاثیر می گذارد.

*مکیدن  انگشت می‌تواند نشانه وجود یک تنش فیزیکی و احساسی در کودک باشد. لذا مکیدن انگشت موجب آرامش و اطمینان خاطر کودک می‌شود.

*بهترین زمان برای توجه و جلوگیری از مکیدن انگشت شست در کودک، زمانی است که او برای اولین بار این کار را انجام می‌دهد، نه زمانی که برای چندمین بار این کار را با موفقیت انجام داده است! اگر عمل مکیدن متوقف نشود و سال‌ها ادامه یابد، می‌تواند منجر به مشکلات جدی در ناحیه دهان، دندان و مشکلات گفتاری شود. بنابراین، باید با تشویق، محبت و چندین روش ساده به او کمک کنیم تا این عادت را کنار بگذارد.

* وقتی کودک شما در موقعیت‌های مختلف این عادت خود را انجام نمی‌دهد، او را خیلی تشویق کنید؛ اما هرگز وی را به خاطر این عادت، تنبیه و یا سرزنش نکنید، زیرا این کار نه تنها موجب ترک این عادت نمی‌شود، بلکه اعتماد به نفس او را هم تضعیف می‌کند. دادن جایزه به کودک برای مواقعی که این کار را انجام نمی‌دهد، کمک زیادی به ترک این عادت می‌کند.

* انواع سرگرمی‌ها و بازی‌هایی را که لازمه بازی کردن با آنها استفاده از دست می‌باشد برای کودک فراهم کنید (مثل پازل، کارت بازی و سایر فعالیت‌هایی که مورد علاقه اوست). بهتر است زمان تماشای تلویزیون را محدود کنید، زیرا بیشتر کودکان هنگام تماشای تلویزیون انگشت شست خود را می‌مکند.

*با کودک خود درباره مکیدن انگشت  صحبت کرده (برای صحبت درباره این موضوع، بهتر است زمان مناسبی را انتخاب کنید که کودک کاملا آرام و به دور از هرگونه اضطراب و نگرانی باشد؛ از طرفی کودک باید بیشتر از چهار سال داشته باشد تا بتواند دلایل شما را بفهمد و درک کند) و برای او توضیح دهید که چرا باید این عادت را ترک کند. به او بگویید با کنار گذاشتن این عادت لبخندی زیبا و دندان‌هایی ظریف و مرتب خواهد داشت و ادامه دادن این کار مشکلات جدی در رشد دندان‌هایش به وجود خواهد آورد. با استفاده از یک آینه به او نشان دهید که با این عادت، چه تغییراتی در ناحیه دهان و دندان وی ایجاد خواهد شد.

*برای فرزندتان توضیح دهید که چگونه میکروب‌های موجود در دست‌ها و زیر ناخن‌ها وارد بدن شده و او را بیمار می‌کند.

*به فرزندتان بگویید که «تو بزرگ شده‌ای» و با انجام این کار در حضور دیگران تمسخر می‌شود.

*زمانی که کودک شما در خواب است و انگشت شست وی در دهانش قرار دارد، به آرامی انگشت او را از دهانش خارج کنید. اگر کودک عادت دارد هنگام خوابیدن انگشت شست خود را بمکد، در دست‌هایش یک اسباب‌بازی کوچک مثل یک خرس پشمالو قرار دهید تا مانع این کار شود.

* در زمانی که کودک سعی می‌کند این عادت خود را کنار بگذارد، او را در موقعیت‌های ناراحت‌کننده و استرس‌زا قرار ندهید، زیرا در چنین موقعیت‌هایی برای آرام شدن مجددا به این عمل رو می‌آورد.

* از فرزندتان بخواهید به هنگام مکیدن انگشتان، شاهد قیافه خود در آینه باشد. این اقدام در برخی از کودکان موثر است.

* مکیدن انگشت در کودکانی که سن بیشتری دارند، می‌تواند نشان استرس باشد. کودک ممکن است دچار ترس و یا ناراحتی بوده و این عمل را برای آرام کردن خود انجام دهد.

*اگر احساس می‌کنید منع کردن کودک از مکیدن انگشت ، او را مضطرب می کند تلاش کنید تا علت اضطراب را پیدا کنید.

* برای فرزندتان جایزه تعیین کنید. هنگامی که این عمل را انجام نمی دهد او را تحسین کنید.

نویسنده:مژگان شوشتری

https://goo.gl/vAePYr

با فرزند بدغذایم چگونه رفتار کنم

• یکی از علت های بدغذایی و بی اشتهایی کودکان، سختگیری والدین در آداب غذا خوردن است .برخی از والدین بیشتر از نیاز و خارج از توان کودک نسبت به رعایت آداب غذاخوردن سخت گیری می کنند.آنها مدام از اینکه کودک هنگام غذاخوردن لباس خودرا کثیف می کند گلایه دارند و حتی از اینکه کودک اصرار دارد برای غذا خوردن شخصاً ازقاشق استفاده نماید ممانعت به عمل می آورند.یا بر روی مساله طرزنشستن و طرز قاشق برداشتن و غذاخوردن با کودک مشکل دارند.والدین باید در نظر داشته باشند که یادگیری آداب غذاخوردن یک روند تدریجی است که با صبر و حوصله و مهربانی همراه است.
•  
• یکی دیگر از علت های بدغذایی کودکان ایجادمحیط پرتنش به هنگام غذا خوردن است.بعضی از والدین کودکان بدغذا،باتهدید و تشر کودک را سر سفره می نشانند.این یک راه حل کاملاً غلط  است و خود بی اشتهایی کودک را تشدید می کند.
• چند راه حل برای ایجاد علاقه به غذا در کودکان
• به گرسنه بودن یا نبودن کودک خود احترام بگذارید.بچه های کوچک تنها زمانیکه گرسنه هستند دوست دارند غذا بخورند.اگر کودک شما گرسنه نیست، او را مجبور به خوردن غذا یا تنقلات نکنید
• زیاد انتظار نداشته باشید.بعد از دو سالگی،رشد کمتر،اغلب اشتهای کودک را کاهش می دهد.ممکن است فقط با خوردن چند لقمه احساس سیری بکند.
• اگر کودک غذایش را نخورد یکی از راه حل ها این است که غذایش رابا چیزهای دیگر ترکیب کنید.مثلا اگر کودکتان سوپ نمی خورد یک سری از ترکیبات سوپ را حذف و مواد جدیدی را به آن اضافه کنید.
• نوع طبخ غذا در عدم علاقه کودک به غذا مهم است.مثلاً اگر کودکتان ماهی بخارپز نمی خورد ممکن است اگر ماهی را سرخ کنید اشتیاق بیشتری نشان دهد.
• از فرزندتان بخواهید در طبخ غذایی که قرار است بخورد به شما کمک کند .این پیشنهاد مطمئناً با استقبالکودکتان همراه می شود و علاوه بر اینکه فرایند طبخ رابرای شما و فرزندتانتبدیل به یک فرصت لذت بردن با هم می کند، کودک رابرای خوردن آنچه خودش در تهیه آن نقش داشته ترغیب میکند.
• شرایطی را فراهم کنید که کودک همراه با همسالان خود غذا بخورد.این کار باعث باز شدن اشتهای کودک برای غذا خوردن می شود و همچنین درتعدادی از کودکان ازطریق الگوبرداری به عذاخوردن تشویق می شوند.
• تزیین غذا یکی از راههای ترغیب کودکان به غذا خوردن است .تزیین غذا و ساختن تصویرها وشکلهای جالب باعث می شود کودک به غذا خوردن علاقه بیشتری نشان دهد.
• به کاربردن ظروف غذاخوری رنگارنگ میتواند اشتها کودکان را تحریک کند.
• اگر بعد از اینکه فرزندتان غذایی را نپذیرفت، برای او غذای جداگانه درست کنید، او را برای حفظ این عادت نادرست تشویق کرده اید. به جای پختن انواع جور و واجور غذا، همیشه همان غذاهای سالم را برای همه اعضای خانواده سرو کنید. کودک شما هم کم کم با این غذاها آشنا می شود و به خوردن آن ها عادت می کند.
•  اصرار بیش از حد شما برای خوردن یک ماده غذایی بدتر باعث مقاومت کودک می شود و به همین دلیل حالت لج و لجبازی بین شما پیش خواهد آمد. در ضمن یادتان باشد هیچ وقت نباید در برابر این رفتار کودک خونسردی خودتان را از دست داده و با او دعوا کنید. اگر کودک موقع خوردن غذا استرس داشته باشد، آمدن سر میز غذا برای او تبدیل به خاطره ای ناخوشایند می شود و او برای غذا خوردن بیشتر دچار مشکل خواهد شد.
•  اصلاح عادت های نادرست بچه ها چیزی نیست که یک شبه اتفاق بیفتد، بنابر این باید صبور باشید و اجازه دهید تا در طولانی مدت همه چیز بهتر شود. حواس تان به نشانه های کوچک نیز باشد. همین که فرزندتان هر روز به موقع سر میز می آید، شروع خوبی برای اصلاح عادت بدغذایی اوست.
• بعضی از پدر و مادرها عادت دارند دسر را به عنوان یک جایزه و تشویق برای فرزندشان در نظر بگیرند و درصورتی که غذای اصلی را نخورد، او را از خوردن دسر محروم کنند. این رفتار نادرست است، چرا که ناخودآگاه این پیام را به کودک منتقل می کند که دسر بهترین بخش غذاست و فقط اشتهای او را برای خوردن شیرینی بیشتر می کند. برای حل این مشکل بهتر است فقط هفته ای چند شب دسر داشته باشید و در این چند شب، تحت هر شرایطی به کودک اجازه خوردن دسر را بدهید. راه دیگر این است که دسرهای بهتر و سالم تر تهیه کنید مثلا به عنوان دسر از ماست و میوه استفاده کنید.

https://goo.gl/gJNgZs

نویسنده: مژگان شوشتری