| وجود میزان معینی از نگرانیهای اجتماعی در دوران نوجوانی کاملاً طبیعی است .این ترسها در سنین نوجوانی شایع هستند و وقتی ظاهر می شوند که فرد در این مقطع اززندگی، به قدر کفایت از عهده وظایف تکاملی خود بر نیاید. |
ترس اجتماعی عبارت است از: ترس شدید از زیر نگاه دیگران بودن ، مورد انتقاد واقع شدن یا ترس از رفتاری که موجب تحقیر و شرمندگی گردد .معمولاً در این شرایط شخص یا از موقعیت ها و فعالیت های اجتماعی به کلی دوری می جوید و یا با تحمل ترس بسیار، آن موقعیت ها را پشت سر می گذارد .افرادی که به ترس های اجتماعی دچارند ، از علائم جسمانی این بیماری و رفتارهای دوری گزین خود در رنج و عذاب هستند .خیلی از نوجوانان به دلیل کمبود عزت نفس،در معرض این خطر جدی قرار دارند که اعتمادبنفس خویش را بیش از حد بر جنبه های عملکردی معین همچون نمرات خوب،ظاهر جذاب،نیروی بدنی و نمادهای منزلتی خاص چون مارک لباس، مالکیت کالاهای تکنولوژیکی و غیره استوار سازند.تلاش نوجوان برای آنکه از طریق انطباق بیش از حد در گروه همسالان خود، تایید و پذیرش اجتماعی را به دست آورد، می تواند مانع از این گردد که اعتمادبنفس مستقلی در او شکل بگیرد.
ترسهای اجتماعی دوران نوجوانی اغلب از این امر ناشی می شوند که نوجوان از انتقاد درباره جنبه های شخصیتی خویش هراس دارد؛ همان جنبه هایی که خود نیز آنها را مسئله دار می داند . ترس های اجتماعی موقتی و گذرا،معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی نسبتاً شایع هستند .این ترس ها از سنین ۱۳ تا ۲۰ سالگی آغاز می شوند و اگر کمی هم زودتر بروزکنند در قالب اختلال هراس یا ترس مکانی هستند . پیدایش ترسهای اجتماعی نباید فقط به عنوان مشکل فردی کودک شناخته شود، آن چنان که در گذشته شایع بود،بلکه این مسئله را باید در پس پرده محیط زندگی اجتماعی کودک و به ویژه در رابطه با شرایط خانوادگی او در نظر گرفت. عوامل مختلفی در این رابطه می توانند نقش داشته باشند؛برای مثال شیوه تربیتی والدین، رابطه کودک با والدین،خشونت و زورگویی پدر، روابط در هم شکسته و جدا از هم والدین.
از چه راههایی می توان بر ترسهای اجتماعی غلبه کرد:
پیشنهادهای زیر جهت غلبه بر کمرویی اجتماعی موثر است:
نویسنده: مژگان شوشتری