بسیاری ازخانم ها از مطالبی که به آقایان گوشزد می کند که باید با آنها چگونه برخورد کنند بسیار خوشحال می شوند و مشتاقانه این چنین مطالبی را دنبال می کنند .اما به نظر می رسد با چنین پیام هایی روز به روز زنان نقش منفعل تری اتخاذ می نمایند .
اگر یک خانم نقش خودش را فعال بداند همسرش را تحت فشار برای یادگیری خواسته هایش نمی گذارد .
در اکثر موارد زنان شکایت می کنند که چرا همسرانمان به اندازه ی ما سمینار نمی روند؟ کتاب نمی خوانند و مشاوره نمی گیرند؟
بارها شاهد آن بوده ام که خانم ها در جریان مشاوره به همسرشان می گویند :
یادبگیر ... روانشناس هم می گوید زن نیاز به صحبت و عشق دارد..... و سپس ناراحت و متعجب می شوند که چرا همسرانشان دیگر آنها را برای مشاوره همراهی نمی کنند ؟!
زنان می تواند آنچه را می خواهند برای خود خلق کنند .
بنابراین با شناخت و تلاش از راه درست (فارغ از قهر و تهدید و فشار) برای رسیدن به خواسته ها می توان بسیاری از دلگیری های زنانه را بدون دخالت و آگاه سازی مردان رفع نمود و رفتارهای مورد نظر را با دانش و صبوری در آنها ایجاد کرد .
به وفور شاعر مرد می شناسیم که در وصف حال و روز بانوان شعر گفته اند اما آیا به همان تعداد شاعر زن نیز داریم که در وصف دل نازکی و دل تنگی های مردان شعر گفته باشند ؟؟
وقت آنست که خانم ها آستین ها را بالا بزنند !
نویسنده: مریم غفار